Kontakt
Facebook
S.O.W. Dom dla Chłopców
Specjalny Ośrodek Wychowawczy im. św. Stanisława Kostki prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza
O nas
Razem
Staramy się naszą codzienność budować na wzajemnej życzliwości i tolerancji. Pomagamy sobie i wspieramy w trudnościach
Nasze grupy
Nasz dom
Od 2009 roku wychowankowie mieszkają w nowym budynku, w jedno, dwu i czteroosobowych pokojach
Zobacz zdjęcia
O nas

Specjalny Ośrodek Wychowawczy „Dom dla Chłopców” w Częstochowie obecnie jest domem dla ok. 56 chłopców w wieku 7-24 lat, którzy przyjmowani są do Placówki na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego. Chłopcy uczęszczają do szkół podstawowych, gimnazjalnych, zawodowych oraz przysposabiającej do pracy. Nad ich wychowaniem czuwa wykwalifikowana kadra pedagogiczna współpracująca z nauczycielami szkół, do których uczęszczają chłopcy.

Od 2009 roku wychowankowie mieszkają w nowym budynku, w jedno, dwu i czteroosobowych pokojach. Mają do dyspozycji świetlice z aneksem kuchennym, kaplicę, świetlice edukacyjne, salę teatralną, basen oraz sprzęt rehabilitacyjny, suchy basen z piłeczkami, mały plac zabaw, salę do zajęć z Integracji Sensorycznej.

W wolnym czasie mają możliwość rozwijania swoich zainteresowań uczestnicząc w zajęciach: sportowych, plastyczno – technicznych, technicznych, z zakresu galanterii drzewnej, teatralnych, muzyczno – tanecznych, zajęciach na basenie rehabilitacyjnym. Talenty Chłopców poparte systematyczną pracą przekładają się na liczne sukcesy. Chłopcy korzystają z szeroko pojętej terapii ogólnorozwojowej: rewalidacji, terapeutycznych zajęć ruchowych, socjoterapii, psychoterapii oraz terapii Integracji Sensorycznej (SI).

Otoczeni są opieką specjalistów: logopedy, psychologa, terapeuty si, terapeuty z zakresu neurostymulacji, pielęgniarki, lekarza pediatry, lekarza psychiatry. Chłopcy czynnie uczestniczą w życiu domu, przez co uczą się samodzielności i zaradności życiowej. Ważnym jest także przekazywanie wychowankom fundamentalnych wartości chrześcijańskich oraz uczestnictwo w życiu sakramentalnym.

Radośnie obchodzone są także tak wyjątkowe dni jak: Święto Patrona – św. Stanisława Kostki, imieniny pracowników i wychowanków, 18 – te urodziny chłopców, Dzień Dziecka, Mikołaj. Tradycją domu są coroczne Jasełka, wystawiane dla szerokiej publiczności. Chlubą Ośrodka jest Sztandar i własny Hymn.

W Ośrodku funkcjonuje Samorząd Wychowanków. Dzięki ofiarności życzliwych ludzi, organizowane są wycieczki, a w okresie wakacji i ferii zimowych turnusy wypoczynkowe nad morzem, w górach i w innych ciekawych miejscach.
chłopców
0
wiek chłopców
7- 8
grup
0
opieka kadry
7/ 0

Nasze grupy

W naszym Domu jest sześć grup w których chłopcy podzieleni są według wieku i poziomu funkcjonowania. Podstawą przyjęcia do Domu jest orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.

GRUPA PIERWSZA

Grupa I podzielona jest na dwie podgrupy i liczy łącznie 11 chłopców, w wieku 15-20 lat. Chłopcy wyróżniają się chęcią do udzielania pomocy, zarówno słabszym kolegom jak i pracownikom Ośrodka. Angażują się w życie kulturalne i religijne naszego Domu. Opiekę nad chłopcami sprawuję trzech wychowawców: p.Ewa, p.Malgosia, p.Bartek

GRUPA DRUGA

Najmłodsza brać w „Naszym Domu” to chłopcy z grupy II – pełni niespożytej energii, emocji i różnorodnych pomysłów. Czas poza szkołą chłopcy najchętniej spędzają na grach i zabawach świetlicowych, ruchowych, sportowych, terenowych, wycieczkach, oglądaniu TV i pracy przy komputerze. Konkursy i imprezy okolicznościowe to dla nich okazja do prezentacji swoich umiejętności i talentów. Zycie grupy II toczy się pod opieką i nadzorem wychowawców: p. Benigny, p. Eli, p. Marioli i p. Darka.

GRUPA TRZECIA

Grupa IIIa i III b tworzy 13 chłopców. Staramy się naszą codzienność budować na wzajemnej życzliwości i tolerancji. Pomagamy sobie i wspieramy w trudnościach. Wspólnie opiekujemy się pieskiem-Cofi, który mieszka w naszej grupie. Dzięki niemu uczymy się odpowiedzialności i wrażliwości.

GRUPA CZWARTA

Grupę czwartą tworzą chłopcy – uczniowie szkoły podstawowej. To już nastolatkowie z głowami pełnymi pomysłów. Wraz ze swymi wychowawcami p. Iwoną, p. Przemkiem tworzą grupę niezwykłą- taką muzyczno- artystyczną. Pani Iwona dba o ich zdolności manualne- chłopcy wykonują bardzo wiele prac plastycznych czy innych rękodzieł. 
Bywa też, że wychowawcy łączą siły i przygotowują chłopców do różnego typu występów, czy festiwali. Efektów tych dzieł nie da się jednak opisać- trzeba je po prostu zobaczyć.

GRUPA PIĄTA

W grupie V przebywają chłopcy w wieku 17-22 lat. Tworząc małą grupę czujemy się jak w domu: nie ma kolejek do mycia, komputera itp. Najbardziej lubimy spędzać wolny czas na spacerach, udajemy się na kilkugodzinne eskapady po Częstochowie, odwiedzając często siłownie zewnętrzne na których ćwiczymy naszą tężyznę fizyczną.

GRUPA SZÓSTA

Grupę VI stanowią wychowankowie uczęszczający do szkoły podstawowej. Chłopcy są bardzo aktywni i lubią spędzać wolny od nauki czas grając w piłkę nożną, koszykówkę oraz chodząc na długie spacery. Wychowankowie zdobywają kompetencje społeczne poprzez własne doświadczenia. Grupa VI to uzdolnieni muzycznie chłopcy, którzy bardzo chętnie uczą się gry na instrumentach, śpiewu a zdobyte umiejętności z powodzeniem prezentują szerszej publice.

Wydarzenia i ogłoszenia

Wigilia

W naszym domu...

Roraty

W naszym domu...

Nasz dom, nasze życie...

1Y6A4503
1Y6A7657-1
1Y6A0344
1Y6A9491-6
1Y6A7448-1
DSF6633
DSC05459
1Y6A1463-1
1Y6A7477-1
1Y6A4766
DSC08363-Copy
DSC06799ppp
IMG_20200204_232749
DSCF4515-—-kopia-2
DSC05947ppp
DSC06908

Historia - Dom w cieniu Matki

U stóp Jasnej Góry, przy ul. Ks. T. Kubiny 2/4 (dawna Stara, Paulińska, Różana) stoi DOM.

W czasie 100-letniego istnienia, był domem dla setek dzieci.

GENEZA i POWSTANIE DOMU

Geneza i działalność opiekuńczo – wychowawcza Domu związana jest z rodziną Starzeńskich. Hrabiostwo – Karol i Adamina przybyli na Jasną Górę, by modlić się w trudnej dla siebie sprawy – zmarła ich pięcioletnia córka Stasia. Pragnęli uczcić jej pamięć przez budowę mauzoleum w swojej posiadłości. Zwierzyli się z tego pomysłu zaprzyjaźnionemu z rodziną O. Piusowi Przeździeckiemu z Zakonu Ojców Paulinów. O. Pius, któremu były bliskie losy ubogich i pokrzywdzonych poradził, by zbudowali „żywy pomnik” – ochronkę dla dzieci. Zaproponował, by prowadzenie jej powierzyć Stowarzyszeniu Oświatowo – Religijnemu Sióstr Wynagrodzicielek Najświętszego Oblicza. Państwu Starzeńskim pomysł ten bardzo przypadł do serca i przystąpili do jego realizacji. W 1902r. ochronka zaczęła tętnić dziecięcym gwarem. Zamieszkało w niej 24 dzieci – chłopcy i dziewczynki.

LATA 1925 – 1942

W latach 1925 – 1939 w DOMU znajdowało się przedszkole Zgromadzenia oraz pracownia introligatorska i haftu. Kolejny etap w rozwoju DOMU, to okres wojny i okupacji. W roku 1940 Siostry przyjęły pierwsze sieroty – ofiary wojny. Rok ten uznaje się za datę narodzin Zakładu Wychowawczego Królowej Jadwigi. Przebywały w nim głównie dziewczęta w wieku od 3 do 15 lat. Wyjątek stanowiły rodzeństwa, których nie rozdzielano. „Siostry otoczyły dzieci troskliwą opieką. Brakowało wielu potrzebnych rzeczy. Siostra Apolonia Krawczyk uszyła z koca pięć par spodenek, dla szóstego dziecka z dwunastu kawałków bo nie mogło zabraknąć dla niego. Same robiłyśmy buty – było kilka par butów, różnej wielkości na wyjście do lekarza. Dzieci przynoszono z opieki społecznej, rozbierano i zostawiano zziębnięte i głodne. Nie miały żadnych dokumentów, nie pamiętały swoich imion, często płakały. Utrzymanie na dziecko wynosiło początkowo 90 gr., później 3,50 zł. wreszcie 4 zł. Siostry często same zdobywały żywność, pracując w majątkach ziemskich” – wspomina S. Helena Pieniężna Dyrektorka DOMU w tym trudnym okresie.

LATA 1943 – 1945

W lutym 1943r. Niemcy wydali nakaz opuszczenia DOMU i przeniesienia Sióstr wraz z dziećmi na ul. Katedralną 9a. Z pomocą pospieszyło wielu ludzi, głównie Ojcowie Paulini, którzy zapewnili transport i jak dotąd służyli pomocą duchową i materialną. W opuszczonym DOMU urządzono koszary dla wojska. Od 1 września 1943r Placówka Sióstr Obliczanek, mieszcząca się przy ul. Katedralnej 9a, wskutek ogólnej reorganizacji zakładów wychowawczych w Częstochowie, przybrała inny charakter. Stała się DOMEM dla chłopców. Tak pozostało do dziś. Dziewczynki wyjechały lub odeszły do innych placówek. Od wiosny 1945r. rozpoczęto starania o odzyskanie domu przy ul. Paulińskiej 2/4 i powrotu do niego. Budynek był bardzo zniszczony przez Niemców, później przez wojska radzieckie, które miały tu swój szpital i warsztaty rzemieślnicze. Remonty trwały do grudnia. Przed Bożym Narodzeniem 1945r. Siostry wraz z dziećmi wprowadziły się do świeżo pomalowanych pomieszczeń własnego DOMU. Siostra Helena Pieniężna tak wspomina te czasy: „Odczułyśmy tu wielką ciszę i spokój w bliskości Sanktuarium naszej Jasnogórskiej Matki. Nie dokonałyśmy w okresie okupacji wielkich dzieł w sensie politycznym, czy obrony Ojczyzny. Były to raczej starania o przetrzymanie z dziećmi ciężkich dni okupacji. Troska o ratowanie i wychowanie dzieci nie mających rodziców lub oddanie dzieci rodzicom, gdy wrócą do kraju z obozów lub zsyłki na roboty do Rzeszy, albo zabezpieczenie innych przed złym wpływem własnej rodziny”

LATA 1946 – 1989

Po zakończeniu II wojny światowej życie w DOMU zaczęło się normować, byt materialny uległ znacznej poprawie. Do roku 1946 Zakład korzystał z pomocy Kuratorium Okręgu Szkolnego w Kielcach oraz darów UNRA, „dzieci poznały smak czekolady i cukierków” – wspomina jedna z ówczesnych wychowawczyń. Od 12 XI 1948r. w domu mieściło się przedszkole. Najtrudniejszym okresem dla naszego domu był czas przemian polityczno – społecznych, programowego ateizmu. Władze komunistyczne prawie całkowicie zlikwidowały placówki oświatowo – wychowawcze, w których przebywały dzieci o normalnym rozwoju umysłowym, a które prowadziły siostry zakonne. W latach 60-tych zakład został przekwalifikowany na placówkę dla dzieci specjalnej troski. Kościelna organizacja charytatywna Caritas została upaństwowiona pod nazwą Zrzeszenie Katolików Caritas. Władze Polski Ludowej zażądały, aby wszystkie kościelne placówki oświatowo – wychowawcze poddały się rozporządzeniom tej organizacji. Oznaczało to coraz większe uzależnienie placówki od państwa.

Lata 1989 – 2015

W roku 1989 nastąpiła zmiana sytuacji społeczno-politycznej w naszym kraju, która spowodowała rozwiązanie Stowarzyszenia Katolików „Caritas”. Od 01. VI 1990r. Zgromadzenie otrzymało osobowość prawną nad prowadzonym Dziełem. Odtąd też Placówce nadano nazwę Zakład Wychowawczy. Przez lata swojej pracy z dziećmi Siostry tworzyły rodzinną atmosferę ciepła, radości i miłości. 12. X. 1992r w Placówce odbyła się uroczystość nadania imienia. Od tego dnia Zakład przyjął nazwę Specjalny Ośrodek Wychowawczy „Dom dla Chłopców” im. Św. Stanisława Kostki. Czasy się zmieniły, ale potrzeby dzieci pozostają te same. Jak zawsze pragną one miłości, troski, poczucia bezpieczeństwa, pomocy ze strony rodziców i wychowawców.